Toegeven aan de stress, rust nemen en een nieuw pad inslaan
Na mijn middelbare schooltijd studeerde ik Natuur en landschapstechniek aan de Hogere Bosbouw en Cultuurtechnische school in Velp. Geen kantoorbaan, maar de natuur in en buiten leven, dat was toen mijn diepste wens. Het liep echter anders dan bedacht. De natuur vond ik thuis, de kantoren op mijn werk.
Vooral de laatste jaren paste het werk dat ik deed me steeds minder goed. Vaak dacht ik erover om iets anders te gaan doen. En ik zette ook verschillende eerste stappen om te veranderen, want ik heb verschillende opleidingen gedaan in de richting van coaching en communicatie. Maar daarna doorpakken durfde ik niet. Ik was bang om mijn inkomen te verliezen. En had allerlei overtuigingen die me tegenhielden. Dit zorgde ervoor dat ik veilig op de ingeslagen weg door bleef gaan.
In 2022 vertelde mijn lichaam mij dat ik andere keuzes zou moeten maken. Ik had last van duizelingen en voelde me doorlopend moe. Ook thuis had ik nergens meer zin in. Regelmatig was ik kortaf tegen man en kinderen. De dag dat ik zonder reden flauwviel tijdens een werkuitje was voor mij het signaal om door te pakken. Ik ging in gesprek met mijn werkgever over een eventueel vertrek. En toen werd de spanning (stress weet ik nu) mij te veel en raakte ik burn-out.
Begin 2023 liep ik mijn pelgrimstocht van Lissabon naar Santiago de Compostella. Ik was nog herstellende van mijn burn-out en vastbesloten om al wandelend een nieuwe weg in te slaan. De lange afstandswandeling, de natuur en de gesprekken met de mensen die ik onderweg ontmoette, gaven mij nieuwe energie. Eindelijk durfde ik een keuze te maken. In het wandelcoachen komt het werken met mensen en mijn passie voor de natuur samen.
Mijn hart en ik
Het onderstaande gedichtje schreef ik toen ik herstellende was van mijn burn-out.
Het is voor mij de inspiratie geweest om te gaan wandelen en mijn leven anders in te richten.
Lief Hart,
Je mag bloeden, want ik zal het deppen.
Mijn teugels laat ik gaan.
Ik beloof je dat ik weer op zoek ga,
dat wij weer op zoek gaan naar elkaar.
Dat we weer samen optrekken.
Met ons Lijf als ons kompas.
En het maakt echt niet uit wat de rest,
de wereld daarvan vinden mag.
Liefs Hoofd