Eenmaal wakker in de nacht is de slaap soms ver te zoeken.
Een “sonnet” gemaakt tijdens de specialisatie Poëzie bij de schrijversacademie
Tussen mijn armen op mijn rug,
lig ik geduldig te wachten.
Dolen en tollen mijn gedachten
van hot naar her en der en terug.
Een kreet van een steenuil buiten,
doorklieft de stilte, de nacht.
Muren stemmen, grijze zo zacht,
af met de koolzwarte ruiten.
Draai me om en om en om.
De rode cijfertjes tonen drie, vier en vijf.
Kop in het kussen, tijdverdrijf!
Zoemend hoofd, gonzend lijf,
brommende kamer, ze suizen rondom.
Hersenspinsels vullen de ruimte, alom.