Oude tijden herleven, ook voor de bij …
Aan de grens van Nederlands Hezingen en Duits Hesingen loop je langs weilanden, akkerlanden, heide en bos. De laatste jaren zie je de omgeving veranderen. Waar eerst het groengras overheerste, zijn nu veel meer kruiden te ontdekken. En op steeds meer plekken steken orchideeën hun kopjes op. Ook de akkerlanden veranderen, minder mais en meer graansoorten waarvan je de naam soms niet weet.
Op mijn rondje dit weekend tref ik een veld vol met roze bloemetjes. Ze zijn zo netjes gezaaid dat het hier niet om (on)kruid kan gaan. Ik vraag me af of het misschien een oude graansoort is? En waarom staat het dan hier? Met mijn mobiele telefoon als kennisbank, zoek ik de antwoorden op mijn vragen ter plekke op.
De bloemetjes horen bij de graansoort boekweit. Dit groeit goed op voedselarme grond en hoeft niet te worden bemest. Wel zo fijn, midden tussen de natuur. Nog fijner is het dat ze heel veel nectar bevatten. Ik sta hier dus voor een groot voedselveld voor bijen en andere insecten!
En terwijl ik zo uitkijk over het veld bedenk ik me dat oude tijden herleven. Na de 2e wereldoorlog verdween boekweit. En maakte het plaats voor andere graansoorten, die door de toenemende bemestingsmogelijkheden meer oogstopbrengst hadden. Maar nu, met het teveel aan mest, vindt er in de buurt van kwetsbare natuur, zoals op deze plek, een omgekeerde beweging plaats. En dat is niet alleen fijn voor de natuur, maar ook voor de passerende wandelaar zoals ik. Want het is ook nog eens een prachtig gezicht!
Waar wordt het voor gebruikt?
Boekweit is voedzaam, licht verteerbaar en glutenvrij en het bevat veel magnesium, kalium en fosfor. Je kan het meel goed mengen met dat van granen, bijvoorbeeld voor het maken van roggebrood. Je kan er ook (spek)pannenkoeken van maken, en balkenbrij. En er wordt boekweitbier van gemaakt. Tegenwoordig teelt men het ook voor de geneeskunde.